رباعیات خیام (تصحیح فروغی و غنی)/ای آمده از عالم روحانی تفت
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
۱۱
| ای آمده از عالم روحانی تفت | حیران شده در پنج و چهار و شش و هفت | |||||
| مِی خور چو ندانی از کجا آمدهٔ | خوش باش ندانی بکجا خواهی رفت | |||||
رباعی ۱۱– مصرع ۲ پنج حسّ چهار عنصر شش جهت هفت سیّاره.