دیوان شمس/گویم سخن لب تو یا نی
ظاهر
گویم سخن لب تو یا نی | ای لعل لب تو را بها نی | |||||
ای گفته ما غلام آن دم | کان جا همگی تویی و ما نی | |||||
این جا که منم بجز خطا نی | و آن جا که تویی بجز عطا نی | |||||
این جا گفتن ز روی جسم است | و آن جا همه هستی است جا نی | |||||
سیاره همیروند پا نی | صد مشک روانه و سقا نی | |||||
رنجورانند همچو ایوب | دریافته صحت و دوا نی | |||||
بی چشمانند همچو یعقوب | بینا شده چشم و توتیا نی | |||||
ره پویانند همچو ماهی | بینند طریقها ضیا نی | |||||
از رشک تو من دهان ببستم | شرح تو رسد به منتها نی |