| | | | | | |
| |
گر من ز دست بازی هر غم پژولمی |
|
زیرک نبودمی و خردمند گولمی |
|
| |
گر آفتاب عشق نبودیم چون زحل |
|
گه در صعود انده و گه در نزولمی |
|
| |
ور بوی مصر عشق قلاوز نیستی |
|
چون اهل تیه حرص گرفتار غولمی |
|
| |
ور آفتاب جان‌ها خانه نشین بدی |
|
دربند فتح باب و خروج و دخولمی |
|
| |
ور گلستان جان نبدی ممتحن نواز |
|
من چون صبا ز باغ وفا کی رسولمی |
|
| |
عشق ار سماع باره و دف خواه نیستی |
|
من همچو نای و چنگ غزل کی شخولمی |
|
| |
ساقیم گر ندادی داروی فربهی |
|
همچون لب زجاج و قدح در نحولمی |
|
| |
گر سایه چمن نبدی و فروغ او |
|
من چون درخت بخت خسان بی‌اصولمی |
|
| |
بر خاک من امانت حق گر نتافتی |
|
من چون مزاج خاک ظلوم و جهولمی |
|
| |
از گور سوی جنت اگر راه نیستی |
|
در گور تن چرا خوش و باعرض و طولمی |
|
| |
ور راه نیستی به یمین از سوی شمال |
|
کی چون چمن حریف جنوب و شمولمی |
|
| |
گر گلشن کرم نبدی کی شکفتمی |
|
ور لطف و فضل حق نبدی من فضولمی |
|
| |
بس کن ز آفتاب شنو مطلع قصص |
|
آن مطلع ار نبودی من در افولمی |
|
