دیوان شمس/گر من ز دست بازی هر غم پژولمی

از ویکی‌نبشته
دیوان شمس (غزلیات) از مولوی
(گر من ز دست بازی هر غم پژولمی)
  گر من ز دست بازی هر غم پژولمی زیرک نبودمی و خردمند گولمی  
  گر آفتاب عشق نبودیم چون زحل گه در صعود انده و گه در نزولمی  
  ور بوی مصر عشق قلاوز نیستی چون اهل تیه حرص گرفتار غولمی  
  ور آفتاب جان‌ها خانه نشین بدی دربند فتح باب و خروج و دخولمی  
  ور گلستان جان نبدی ممتحن نواز من چون صبا ز باغ وفا کی رسولمی  
  عشق ار سماع باره و دف خواه نیستی من همچو نای و چنگ غزل کی شخولمی  
  ساقیم گر ندادی داروی فربهی همچون لب زجاج و قدح در نحولمی  
  گر سایه چمن نبدی و فروغ او من چون درخت بخت خسان بی‌اصولمی  
  بر خاک من امانت حق گر نتافتی من چون مزاج خاک ظلوم و جهولمی  
  از گور سوی جنت اگر راه نیستی در گور تن چرا خوش و باعرض و طولمی  
  ور راه نیستی به یمین از سوی شمال کی چون چمن حریف جنوب و شمولمی  
  گر گلشن کرم نبدی کی شکفتمی ور لطف و فضل حق نبدی من فضولمی  
  بس کن ز آفتاب شنو مطلع قصص آن مطلع ار نبودی من در افولمی