دیوان شمس/گر لاش نمود راه قلاش
| گر لاش نمود راه قلاش | ای هر دو جهان غلام آن لاش | |||||
| ای دیده جهان و جان ندیده | جانست جهان تو یک نفس باش | |||||
| گردیست جهان و اندر این گرد | جاروب نهان شدست و فراش | |||||
| این مشعله از کجاست بینی | آن روز که بشکنی چو خشخاش | |||||
| عشقی که نهان و آشکارست | خون ریز و ستمگرست و اوباش | |||||
| چون کشته شوی در او بمانی | من مات من الهوی فقد عاش | |||||
| عشقست نه زر نهان نماند | العاشق کل سره فاش | |||||
| لا حسن یلد حیث لا عشق | شاباش زهی جمال شاباش | |||||