پرش به محتوا

دیوان شمس/گر زانک ملولی ز من ای فتنه حوران

از ویکی‌نبشته
دیوان شمس (غزلیات) از مولوی
(گر زانک ملولی ز من ای فتنه حوران)
  گر زانک ملولی ز من ای فتنه حوران این سلسله بگذار و کسی را بمشوران  
  در کوچه کوران تو یکی روز گذشتی افتاد دو صد خارش در دیده کوران  
  در خواب نمودی تو شبی قامت خود را بر سرو بیفزود ز تو قد قصوران  
  ای آنک تو را جنبش این عشق نبوده‌ست حیران شده بر جای تو چون تازه حضوران  
  از لحن عرابی چو شتر بادیه کوبد زین لحن چه بیگانه‌ای ای کم ز ستوران  
  عشقا تو سلیمان و سماع است سپاهت رفتند به سوراخ خود از بیم تو موران  
  شمس الحق تبریز چو خورشید برآید زیرا که ز خورشید بود جامه عوران