دیوان شمس/گر دم از شادی وگر از غم زنیم
ظاهر
گر دم از شادی وگر از غم زنیم | جمع بنشینیم و دم با هم زنیم | |||||
یار ما افزون رود افزون رویم | یار ما گر کم زند ما کم زنیم | |||||
ما و یاران همدل و همدم شویم | همچو آتش بر صف رستم زنیم | |||||
گر چه مردانیم اگر تنها رویم | چون زنان بر نوحه و ماتم زنیم | |||||
گر به تنهایی به راه حج رویم | تو مکن باور که بر زمزم زنیم | |||||
تارهای چنگ را مانیم ما | چونک درسازیم زیر و بم زنیم | |||||
ما همه در جمع آدم بودهایم | بار دیگر جمله بر آدم زنیم | |||||
نکته پوشیدهست و آدم واسطه | خیمهها بر ساحل اعظم زنیم | |||||
چون به تخت آید سلیمان بقا | صد هزاران بوسه بر خاتم زنیم |