دیوان شمس/گر تو کنی روی ترش زحمت از این جا ببرم
ظاهر
گر تو کنی روی ترش زحمت از این جا ببرم | گر تو میی من قدحم ور ترشی من کبرم | |||||
عبس وجها سندی کان سناه مددی | کل هوی یهویه ذاک جمیل و کرم | |||||
زنده نباشد دل من گر به مهش دل ندهم | عقل ندارد سر من گر ز نباتش نچرم | |||||
مبسمه بلبلنی عابسه زلزلنی | ما شطه شیبنی غیبته الف هرم | |||||
گر کژی آرم سوی او همچو کمان تیر خورم | ور هنر آرم سوی او عرضه کنم بیهنرم | |||||
بارحتی فکرته هیجنی قلقلنی | قمت اطوف سکرا مغتنما حول حرم | |||||
گر پی رایش نروم باد گسسته رگ من | ور سوی بحرش نروم باد شکسته گهرم | |||||
ظلت به مقتنیا مرتزقا مجتنیا | نخله خلد نبتت وسط ریاض و ارم | |||||
چونک شکارش نشوم خواجه یقین دان که سگم | چون پی اسپش ندوم خواجه یقین دان که خرم | |||||
کنت ثقیلا کسلا خففنی جذبته | نمت علی قارعه عاصفنی سیل عرم | |||||
گفتم بستهست دلم گفت منم قفل گشا | گفتم کشتی تو مرا گفت من از تو بترم | |||||
رو سخن کار مگو کز همه آزاد شدم | رو سخن خار مگو چون همه گل می سپرم |