دیوان شمس/کجایید ای شهیدان خدایی
| کجایید ای شهیدان خدایی | بلاجویان دشت کربلایی | |||||
| کجایید ای سبک‌بالان عاشق | پرنده‌تر ز مرغان هوایی | |||||
| کجایید ای شهان آسمانی | بدانسته فلک را درگشایی | |||||
| کجایید ای ز جان و جا رهیده | کسی مر عقل را گوید کجایی | |||||
| کجایید ای درِ زندان شکسته | بداده وام‌داران را رهایی | |||||
| کجایید ای درِ مخزن گشاده | کجایید ای نوای بی‌نوایی | |||||
| در آن بحرید کاین عالم کف اوست | زمانی بیش دارید آشنایی* | |||||
| کف دریاست صورت‌های عالم | ز کف بگذر اگر اهل صفایی | |||||
| دلم کف کرد کاین نقش سخن شد | بهل نقش و به دل رو گر ز مایی | |||||
| برآ ای شمس تبریزی ز مشرق | که اصلِ اصلِ اصلِ هر ضیایی | |||||
- توضیح: «آشنایی» در اینجا به‌معنی «شنا» هم هست.