دیوان شمس/چو مرا ز عشق کهنه صنما به یاد دادی
ظاهر
چو مرا ز عشق کهنه صنما به یاد دادی | دل همچو آتشم را به هزار باد دادی | |||||
چو ز هجر تو به نالم ز خدا جواب آید | که چو یوسفی خریدی به چه در مزاد دادی | |||||
دو جهان اگر درآید به دلم حقیر باشد | دل خسته را ز عشقت چه عجب گشاد دادی | |||||
تو اگر ز خار گفتی دو هزار گل شکفتی | تو اگر چه تلخ گفتی همگی مراد دادی | |||||
تبریز شمس دین تو ز جهان جان چه داری | که دکان این جهان را تو چنین کساد دادی |