دیوان شمس/چه روز باشد کاین جسم و رسم بنوردیم
ظاهر
چه روز باشد کاین جسم و رسم بنوردیم | میان مجلس جان حلقه حلقه می گردیم | |||||
همیخوریم می جان به حضرت سلطان | چنانک بیلب و ساغر نخست می خوردیم | |||||
خراب و مست به ساقی جان همیگوییم | برآر دست که ما دستها برآوردیم | |||||
بیار نقل که ما نقل کردهایم این سو | بیار باده احمر که زار و رخ زردیم | |||||
بکن سلام که تسلیم ابتلای توییم | بپرس گرم که افسرده دم سردیم | |||||
جوابمان دهد آن ساقیم که نوش خورید | که ما به نورفشانی چو مه جوامردیم | |||||
تو ملک کدکن وهب لی بگو سلیمان وار | که ما به منع عطا مور را نیازردیم | |||||
ز هجر و فرقت ما درد و غم بسی دیدیم | درآی در بر ما ما دوای هر دردیم | |||||
دل آر خسته به خار جفا و گل بستان | چه تحفه آری ماورد را که ما وردیم | |||||
اگر ز مونس و جفتان خود جدا ماندی | بیا که در کرم و حسن لطف ما فردیم | |||||
اگر تو کار نکردی و مفلسی از خیر | بیا که کار چو تو صد هزار ما کردیم | |||||
بیار اشک چو مشتاق و گرد را بنشان | که روی ماه نبینیم تا در این گردیم | |||||
خمش گزاف مینداز مهره اندر طاس | به ما گذار که ما اوستاد این نردیم |