دیوان شمس/هم صدوا هم عتبوا عتابا ما له سبب
ظاهر
هم صدوا هم عتبوا عتابا ما له سبب | تن و دل ما مسخر او که مینپرد بجز بر او | |||||
فما طلبوا سوی سقمی فطاب علی ما طلبوا | عجب خبری که میدهدم دم و غم او کر و فر او | |||||
فنی جلدی اذا عبسوا فکیف تری اذا طربوا | مرا غم او چو زنده کند چگونه شوم ز منظر او | |||||
فلا هرب اذا طلبوا و لا طرب اذا هربوا | عجب چه بود بهر دو جهان که آن نبود میسر او | |||||
اری امما به سکروا و لا قدح و لا عنب | حدث نشود شکر که خوری شکر چو چشد ز شکر او | |||||
لقد ملت خواطرنا بهم عجبا و ما العجب | سحر اثری ز طلعت او شبم نفسی ز عنبر او | |||||
سکت او ناوهم سکتوا و لا سمو و لا عتبوا | خبر نکنم دگر که مرا رسید خبر ز مخبر او | |||||
فوا حزنی اذا حجبوا و یا طربی اذا قربوا | درم بزند سری نکند که سر نبرد کس از سر او |