پرش به محتوا

دیوان شمس/هم صدوا هم عتبوا عتابا ما له سبب

از ویکی‌نبشته
دیوان شمس (غزلیات) از مولوی
(هم صدوا هم عتبوا عتابا ما له سبب)
  هم صدوا هم عتبوا عتابا ما له سبب تن و دل ما مسخر او که می‌نپرد بجز بر او  
  فما طلبوا سوی سقمی فطاب علی ما طلبوا عجب خبری که می‌دهدم دم و غم او کر و فر او  
  فنی جلدی اذا عبسوا فکیف تری اذا طربوا مرا غم او چو زنده کند چگونه شوم ز منظر او  
  فلا هرب اذا طلبوا و لا طرب اذا هربوا عجب چه بود بهر دو جهان که آن نبود میسر او  
  اری امما به سکروا و لا قدح و لا عنب حدث نشود شکر که خوری شکر چو چشد ز شکر او  
  لقد ملت خواطرنا بهم عجبا و ما العجب سحر اثری ز طلعت او شبم نفسی ز عنبر او  
  سکت او ناوهم سکتوا و لا سمو و لا عتبوا خبر نکنم دگر که مرا رسید خبر ز مخبر او  
  فوا حزنی اذا حجبوا و یا طربی اذا قربوا درم بزند سری نکند که سر نبرد کس از سر او