دیوان شمس/هله نیم مست گشتم قدحی دگر مدد کن

by مولوی

	هله نیم مست گشتم قدحی دگر مدد کن			چو حریف نیک داری تو به ترک نیک و بد کن
	منگر که کیست گریان ز جفا و کیست عریان			نه وصی آدمی تو بنشین و کار خود کن
	نظری به سوی می کن به نوای چنگ و نی کن			نظری دگر به سوی رخ یار سروقد کن
	شکرت چو آرزو شد ز لب شکرفروشش			چو عباس دبس زودتر ز شکرفروش کدکن
	نه که کودکم که میلم به مویز و جوز باشد			تو مویز و جوز خود را بستان در آن سبد کن
	شکر خوش تبرزد که هزار جان به ارزد			حسد ار کنی تو باری پی آن شکر حسد کن
	به بت شکرفشان شو ز لبش شکرستان شو			جهت قران ماهش چو منجمان رصد کن
	چو رسید ماه روزه نه ز کاسه گو نه کوزه			پس از این نشاط و مستی ز صراحی ابد کن
	به سماع و طوی بنشین به میان کوی بنشین			که کسی خورت نبیند طرب از می احد کن
	چو عروس جان ز مستی برسد به کوی هستی			خورشش از این طبق ده تتقش هم از خرد کن
	ز سخن ملول گشتی که کسیت نیست محرم			سبک آینه بیان را تو بگیر و در نمد کن