| | | | | | |
| |
مکن راز مرا ای جان فسانه |
|
شنیدستی مجالس بالامانه |
|
| |
شنیدستی که الدین النصیحه |
|
نصیحت چیست جستن از میانه |
|
| |
شنیدستی که الفرقه عذاب |
|
فراقش آتش آمد با زبانه |
|
| |
چو لا تاسو علی ما فات گفته‌ست |
|
نمی‌ارزد به رنج دام دانه |
|
| |
چو فرموده‌ست حق کالصلح خیر |
|
رها کن ماجرا را ای یگانه |
|
| |
هلا برجه که ان الله یدعوا |
|
غریبی را رها کن رو به خانه |
|
| |
رها کن حرص را کالفقر فخری |
|
چرا می ننگ داری زین نشانه |
|
| |
چو ره بگشاد ابیت عند ربی |
|
چه باشد گر کم آید خشک نانه |
|
| |
تجلی ربه نی کم ز کوهی |
|
بخوان بر خود مخوان این را فسانه |
|
| |
خدا با توست حاضر نحن اقرب |
|
در آن زلفی و بی‌آگه چو شانه |
|
| |
ولی زان زلف شانه زنده گردد |
|
بخوان قرآن نسوی تا بنانه |
|
| |
چو گفته‌ست انصتو ای طوطی جان |
|
بپر خاموش و رو تا آشیانه |
|
