| | | | | | |
| |
مهتاب برآمد کلک از گور برآمد |
|
وز ریگ سیه چرده سقنقور برآمد |
|
| |
آنک از قلمش موسی و عیسیست مصور |
|
از نفخه او دمدمه صور برآمد |
|
| |
در هاون اقبال عنایت گهری کوفت |
|
صد دیده حق بین ز دل کور برآمد |
|
| |
از تف بهاری چه خبر یافت دل خاک |
|
کز خاک سیه قافله مور برآمد |
|
| |
از بحر عسل‌هاش چه دید آن دل زنبور |
|
با مشک عسل گله زنبور برآمد |
|
| |
در مخزن او کرم ضعیفی به چه ره یافت |
|
کز وی خز و ابریشم موفور برآمد |
|
| |
بی دیده و بی‌گوش صدف رزق کجا یافت |
|
تا حاصل در گشت و چو گنجور برآمد |
|
| |
نرم آهن و سنگی سوی انوار چه ره یافت |
|
کز آهن و سنگی علم نور برآمد |
|
| |
بنگر که ز گلزار چه گلزار بخندید |
|
وز سرمه چون قیر چه کافور برآمد |
|
| |
بی غازه و گلگونه گل آن رنگ کجا یافت |
|
کافروخته از پرده مستور برآمد |
|
| |
در دولت و در عزت آن شاه نکوکار |
|
این لشگر بشکسته چه منصور برآمد |
|
| |
یک سیب بنی دیدم در باغ جمالش |
|
هر سیب که بشکافت از او حور برآمد |
|
| |
چون حور برآمد ز دل سیب بخندید |
|
از خنده او حاجت رنجور برآمد |
|
| |
این هستی و این مستی و این جنبش مستان |
|
زان باده مدان کز دل انگور برآمد |
|
| |
شمس الحق تبریز چو این شور برانگیخت |
|
از مشرق جان آن مه مشهور برآمد |
|
