دیوان شمس/من که حیران ز ملاقات توام

از ویکی‌نبشته
دیوان شمس (غزلیات) از مولوی
(من که حیران ز ملاقات توام)
  من که حیران ز ملاقات توام چون خیالی ز خیالات توام  
  به مراعات کنی دلجویی اه که بی‌دل ز مراعات توام  
  ذات من نقش صفات خوش توست من مگر خود صفت ذات توام  
  گر کرامات ببخشد کرمت مو به مو لطف و کرامات توام  
  نقش و اندیشه من از دم توست گویی الفاظ و عبارات توام  
  گاه شه بودم و گاهت بنده این زمان هر دو نیم مات توام  
  دل زجاج آمد و نورت مصباح من بی‌دل شده مشکات توام  
  ای مهندس که تو را لوحم و خاک چون رقم محو تو و اثبات توام  
  چه کنم ذکر که من ذکر توام چه کنم رای که رایات توام  
  سنریهم شد و فی انفسهم هم توام خوان که ز آیات توام