دیوان شمس/من که حیران ز ملاقات توام

by مولوی

	من که حیران ز ملاقات توام			چون خیالی ز خیالات توام
	به مراعات کنی دلجویی			اه که بی‌دل ز مراعات توام
	ذات من نقش صفات خوش توست			من مگر خود صفت ذات توام
	گر کرامات ببخشد کرمت			مو به مو لطف و کرامات توام
	نقش و اندیشه من از دم توست			گویی الفاظ و عبارات توام
	گاه شه بودم و گاهت بنده			این زمان هر دو نیم مات توام
	دل زجاج آمد و نورت مصباح			من بی‌دل شده مشکات توام
	ای مهندس که تو را لوحم و خاک			چون رقم محو تو و اثبات توام
	چه کنم ذکر که من ذکر توام			چه کنم رای که رایات توام
	سنریهم شد و فی انفسهم			هم توام خوان که ز آیات توام