دیوان شمس/من نیت آن کردم تا باشم سودایی

by مولوی

	من نیت آن کردم تا باشم سودایی			نیت ز کجا گنجد اندر دل شیدایی
	مجنونی من گشته سرمایه صد عاقل			وین تلخی من گشته دریای شکرخایی
	زیر شجر طوبی دیدم صنمی خوبی			بس فتنه و آشوبی افکنده ز زیبایی
	از من دو جهان شیدا وز من همه سر پیدا			فارغ ز شب و فردا چون باشم فردایی
	می‌گفت کرایم من وقتی که برآیم من			جان کی فزایم من گفتم دلم افزایی
	دریای معانی بین بی‌قیمت و بی‌کابین			تبریز ز شمس الدین بی‌صورت دریایی