دیوان شمس/من سرخوش و تو دلخوش غم بیدل و بیسر به
ظاهر
من سرخوش و تو دلخوش غم بیدل و بیسر به | دل میده و بر میخور از دلبر و دل بر به | |||||
عالم همه چون دریا تن چون صدف جویا | جان وصف گهر گویا زینها همه گوهر به | |||||
صورت مثل چادر جان رفته به چادر در | بیصورت و بیپیکر وز هر چه مصور به | |||||
تو پرده تن دیدی از سینه بنشنیدی | آن زخمه که دل میزد کان پرده دیگر به | |||||
از چهره تو زر میزن با چهره زر میگو | با زر غم و بیزر غم آخر غم با زر به |