دیوان شمس/من از این خانه به در می نروم
| من از این خانه به در می نروم | من از این شهر سفر می نروم | |||||
| منم و این صنم و باقی عمر | من از او جای دگر می نروم | |||||
| به خدا طوطی و طوطی بچه‌ام | جز سوی تنگ شکر می نروم | |||||
| یک زمانی که ز من دور شود | جز که در خون جگر می نروم | |||||
| گر جهان بحر شود موج زند | من بجز سوی گهر می نروم | |||||
| بلبل مستم و در باغ طرب | جز به سوی گل تر می نروم | |||||
| در سرم بوی میی افتاده‌ست | تا چو می جز که به سر می نروم | |||||
| این چنین باغ و چنین سرو و چمن | جای آن هست اگر می نروم | |||||