دیوان شمس/مرغ خانه با هما پر وا مکن
ظاهر
مرغ خانه با هما پر وا مکن | پر نداری نیت صحرا مکن | |||||
چون سمندر در دل آتش مرو | وز مری تو خویش را رسوا مکن | |||||
درزیا آهنگری کار تو نیست | تو ندانی فعل آتشها مکن | |||||
اول از آهنگران تعلیم گیر | ور نه بیتعلیم تو آن را مکن | |||||
چون نهای بحری تو بحر اندرمشو | قصد موج و غره دریا مکن | |||||
ور کنی پس گوشه کشتی بگیر | دست خود را تو ز کشتی وا مکن | |||||
گر بیفتی هم در آتش کشتی بیفت | تکیه تو بر پنجه و بر پا مکن | |||||
چرخ خواهی صحبت عیسی گزین | ور نه قصد گنبد خضرا مکن | |||||
میوه خامی مقیم شاخ باش | بیمعانی ترک این اسما مکن | |||||
شمس تبریزی مقیم حضرت است | تو مقام خویش جز آن جا مکن |