| | | | | | |
| |
فصل بهاران شد ببین بستان پر از حور و پری |
|
گویی سلیمان بر سپه عرضه نمود انگشتری |
|
| |
رومی رخان ماه وش زاییده از خاک حبش |
|
چون تو مسلمانان خوش بیرون شده از کافری |
|
| |
گلزار بین گلزار بین در آب نقش یار بین |
|
و آن نرگس خمار بین و آن غنچه‌های احمری |
|
| |
گلبرگ‌ها بر همدگر افتاده بین چون سیم و زر |
|
آویزها و حلقه‌ها بی‌دستگاه زرگری |
|
| |
در جان بلبل گل نگر وز گل به عقل کل نگر |
|
وز رنگ در بی‌رنگ پر تا بوک آن جا ره بری |
|
| |
گل عقل غارت می‌کند نسرین اشارت می‌کند |
|
کاینک پس پرده است آن کو می‌کند صورتگری |
|
| |
ای صلح داده جنگ را وی آب داده سنگ را |
|
چون این گل بدرنگ را در رنگ‌ها می‌آوری |
|
| |
گر شاخه‌ها دارد تری ور سرو دارد سروری |
|
ور گل کند صد دلبری ای جان تو چیزی دیگری |
|
| |
چه جای باغ و راغ و گل چه جای نقل و جام مل |
|
چه جای روح و عقل کل کز جان جان هم خوشتری |
|
