دیوان شمس/فدیتک یا ذا الوحی آیاته تتری
ظاهر
فدیتک یا ذا الوحی آیاته تتری | تفسرها سرا و تکنی به جهرا | |||||
و انشرت امواتا و احییتهم بها | فدیتک ما ادریک بالامر ما ادری | |||||
فعادوا سکاری فی صفاتک کلهم | و ما طعموا ثما و لا شربوا خمرا | |||||
ولکن بریق القرب افنی عقولهم | فسبحان من ارسی و سبحان من اسری | |||||
سلام علی قوم تنادی قلوبهم | بالسنه الاسرار شکرا له شکرا | |||||
فطوبی لمن ادلی من الجد دلوه | و فی الدلو حسنا یوسف قال یا بشری | |||||
یطالع فی شعشاع و جنه یوسف | حقائق اسرار یحیط بها خبرا | |||||
تجلی علیه الغیب و اندک عقله | کما اندک ذاک الطور و استهدم الصخرا | |||||
فظل غریق العشق روحا مجسما | و نورا عظیما لم یذر دونه سترا |