| | | | | | |
| |
عاشقانی که باخبر میرند |
|
پیش معشوق چون شکر میرند |
|
| |
از الست آب زندگی خوردند |
|
لاجرم شیوه دگر میرند |
|
| |
چونک در عاشقی حشر کردند |
|
نی چو این مردم حشر میرند |
|
| |
از فرشته گذشته‌اند به لطف |
|
دور از ایشان که چون بشر میرند |
|
| |
تو گمان می‌بری که شیران نیز |
|
چون سگان از برون در میرند |
|
| |
بدود شاه جان به استقبال |
|
چونک عشاق در سفر میرند |
|
| |
همه روشن شوند چون خورشید |
|
چونک در پای آن قمر میرند |
|
| |
عاشقانی که جان یک دگرند |
|
همه در عشق همدگر میرند |
|
| |
همه را آب عشق بر جگر است |
|
همه آیند و در جگر میرند |
|
| |
همه هستند همچو در یتیم |
|
نه بر مادر و پدر میرند |
|
| |
عاشقان جانب فلک پرند |
|
منکران در تک سقر میرند |
|
| |
عاشقان چشم غیب بگشایند |
|
باقیان جمله کور و کر میرند |
|
| |
و آنک شب‌ها نخفته‌اند ز بیم |
|
جمله بی‌خوف و بی‌خطر میرند |
|
| |
و آنک این جا علف پرست بدند |
|
گاو بودند و همچو خر میرند |
|
| |
و آنک امروز آن نظر جستند |
|
شاد و خندان در آن نظر میرند |
|
| |
شاهشان بر کنار لطف نهد |
|
نی چنین خوار و محتضر میرند |
|
| |
و انک اخلاق مصطفی جویند |
|
چون ابوبکر و چون عمر میرند |
|
| |
دور از ایشان فنا و مرگ ولیک |
|
این به تقدیر گفتم ار میرند |
|
