دیوان شمس/صنما چنان لطیفی که به جان ما درآیی
ظاهر
صنما چنان لطیفی که به جان ما درآیی | صنما به حق لطفت که میان ما درآیی | |||||
تو جهان پاک داری نه وطن به خاک داری | چه شود اگر زمانی به جهان ما درآیی | |||||
تو لطیف و بینشانی ز نهانها نهانی | بفروزد این نهانم چو نهان ما درآیی | |||||
چو تو راست ای سلیمان همگی زبان مرغان | تو به لب چه شهد بخشی چو زبان ما درآیی | |||||
به جهان ملک تویی بس نکشد کمان تو کس | بپرم چو تیر اگر تو به کمان ما درآیی | |||||
بخرام شمس تبریز که تو کیمیای حقی | همه مس ما شود زر چو به کان ما درآیی |