دیوان شمس/شب شد ای خواجه ز کی آخر آن یار تو کو
ظاهر
شب شد ای خواجه ز کی آخر آن یار تو کو | یار خوش آواز تو آن خوش دم و شش تار تو کو | |||||
یار لطیف تر تو خفته بود در بر تو | خفته کند ناله خوش خفته بیدار تو کو | |||||
گاه نماییش رهی گوش بمالیش گهی | دم ز درون تو زند محرم اسرار تو کو | |||||
زنده کند هر وطنی ناله کند بیدهنی | فتنه هر مرد و زنی همدم گفتار تو کو | |||||
دست بنه بر رگ او تیز روان کن تک او | ای دم تو رونق ما رونق بازار تو کو |