دیوان شمس/سر نهاده بر قدم‌های بت چین نیستی
| سر نهاده بر قدم‌های بت چین نیستی | ز آنک مسی در صفت خلخال زرین نیستی | |||||
| راست گو جانا که امروز از چه پهلو خاستی | چیز دیگر گشته‌ای تو رنگ پیشین نیستی | |||||
| در رخ جان رنگ او دیدم بپرسیدم از او | سر چنین کرد او که یعنی محرم این نیستی | |||||
| دوش آمد خواجه‌ای بر در بگفتش عشق او | سیم و زر داری ولیکن مرد زرین نیستی | |||||