دیوان شمس/زنهار مرا مگو که پیرم
| زنهار مرا مگو که پیرم | پیری و فنا کجا پذیرم | |||||
| من ماهی چشمه حیاتم | من غرقه بحر شهد و شیرم | |||||
| جز از لب لعل جان ننوشم | غیر سر زلف او نگیرم | |||||
| گر کژ نهدم کمان ابرو | در حکم کمان او چو تیرم | |||||
| انداخته‌ای چو تیر دورم | برگیر که از تو ناگزیرم | |||||
| پرم تو دهی چرا نپرم | میرم چو تویی چرا بمیرم | |||||