دیوان شمس/در غم یار یار بایستی
ظاهر
در غم یار یار بایستی | یا غمم را کنار بایستی | |||||
به یکی غم چو جان نخواهم داد | یک چه باشد هزار بایستی | |||||
دشمن شادکام بسیارند | دوستی غمگسار بایستی | |||||
در فراقند زین سفر یاران | این سفر را قرار بایستی | |||||
تا بدانستیی ز دشمن و دوست | زندگانی دوبار بایستی | |||||
شیر بیشه میان زنجیرست | شیر در مرغزار بایستی | |||||
ماهیان میطپند اندر ریگ | چشمه یا جویبار بایستی | |||||
بلبل مست سخت مخمورست | گلشن و سبزه زار بایستی | |||||
دیده را عبرت نیست زین پرده | دیده اعتبار بایستی | |||||
همه گل خوارهاند این طفلان | مشفقی دایه وار بایستی | |||||
ره بر آب حیات مینبرند | خضری آبخوار بایستی | |||||
دل پشیمان شدهست | دل امسال پار بایستی | |||||
اندر این شهر قحط خورشیدست | سایه شهریار بایستی | |||||
شهر سرگین پرست پر گشتهست | مشک نافه تتار بایستی | |||||
مشک از پشک کس نمیداند | مشک را انتشار بایستی | |||||
دولت کودکانه میجویند | دولتی بیعثار بایستی | |||||
چون بمیری بمیرد این هنرت | زین هنرهات عار بایستی | |||||
طالب کار و بار بسیارند | طالب کردگار بایستی | |||||
مرگ تا در پیاست روز شبست | شب ما را نهار بایستی | |||||
دم معدود اندکی ماندست | نفسی بیشمار بایستی | |||||
نفس ایزدی ز سوی یمن | بر خلایق نثار بایستی | |||||
ملکها ماند و مالکان مردند | ملکت پایدار بایستی | |||||
عقل بسته شد و هوا مختار | عقل را اختیار بایستی | |||||
هوشها چون مگس در آن دوغست | هوشها هوشیار بایستی | |||||
زین چنین دوغ زشت گندیده | پوز دل را حذار بایستی | |||||
معده پردوغ و گوش پر ز دروغ | همت الفرار بایستی | |||||
گوشها بسته است لب بربند | از خرد گوشوار بایستی |