دیوان شمس/درهم شکن چو شیشه خود را، چو مست جامی
ظاهر
درهم شکن چو شیشه خود را، چو مست جامی | بد نام عشق جان شو، اینست نیکنامی | |||||
پرذوق، چون صراحی بنشین، اگر نشینی | کن کالقدح مذیقا للقوم فیالقیام | |||||
عقل تو پایبندی، عشق تو سربلندی | العقل فیالملام والعشق فیالمدام | |||||
الدیک فی صیاح، واللیل فی انهزام | والصبح قد تبدی فی مهجةالضلام | |||||
معشوق غیر ما، نی، جز که خون ما، نی | هم جان کند رئیسی، هم جان کند غلامی | |||||
دل را کباب کردی، خون را شراب کردی | یا من فداک روحی یا سیدالانام | |||||
ز اندیشه شو پیاده، تا بر خوری ز باده | من راوق قدیم، مستکملالقوام | |||||
مستفعلن فعولن، آتش مکن مجوشان | زیرا کمال آمد، دیگر نماند خامی | |||||
میگو تو هرچه خواهی، فرمانروا و شاهی | سلمت یا عزیزی، یا صاحبالسلام | |||||
باده چو با خیزان، چون پشه غمگریزان | لا تعذلوا السکارا افدیکم کرامی | |||||
تبریز شاد بادا، ز اشرق شمس دینم | فالشمس حیث تجری للمشرقین حامی |