دیوان شمس/خسروانی که فتنه‌ای چینید
| خسروانی که فتنه‌ای چینید | فتنه برخاست هیچ ننشینید | |||||
| هم شما هم شما که زیبایید | هم شما هم شما که شیرینید | |||||
| همچو عنبر حمایلیم همه | بر بر سیمتان که مشکینید | |||||
| نشوم شاد اگر گمان دارم | که گهی شاد و گاه غمگینید | |||||
| در صفای می نهان دیدیم | که شما چون کدوی رنگینید | |||||
| شاهدان فنا شما جمله | با لب لعل و جان سنگینید | |||||
| بل که بر اسب ذوق و شیرینی | تا ابد خوش نشسته در زینید | |||||
| تبریزی شوید اگر در عشق | بنده شمس ملت و دینید | |||||