دیوان شمس/حداء الحادی صباحا بهواکم فاتینا
ظاهر
حداء الحادی صباحا بهواکم فاتینا | صدنا عنکم ظباء حسدونا فابینا | |||||
و تلاقینا ملاحا فی فناکم خفرات | فتعاشقنا بغنج فسبونا و سبینا | |||||
عذل العاذل یوما عن هواکم ناصحیا | ان یخافوا عن هواکم فسمعنا و عصینا | |||||
و رایناکم بدورا فی سماوات المعالی | فاستترنا کنجوم بضیاکم و اهتدینا | |||||
بدرنا مثل خطیب امنا فی یوم عید | فاصطفینا حول بدر فی صلوه اقتدینا | |||||
فدهشنا من جمال یوسف ثم افقنا | فاذا کاسات راح کدماء بیدینا | |||||
فبلا فم شربنا و بلا روح سکرنا | فبلا راس فخرنا و بلا رجل سرینا | |||||
فبلا انف شممنا و بلا عقل فهمنا | و بلا شدق ضحکنا و بلا عین بکینا | |||||
نور الله زمانا حازنا الوصل امانا | و سقی الله مکانا بحبیب التقینا | |||||
و شربنا من مدام سکر ذات قوام | فی قعود و قیام فظهرنا و اختفینا | |||||
فهززنا غصن مجد فنثرنا تمر وجد | فاذا نحن سکاری فطفقنا و اجتبینا |