دیوان شمس/جان جانی و جان صد جانی
| جان جانی و جان صد جانی | می‌زنی نعره‌های پنهانی | |||||
| هر کی کر نیست بشنود وصفت | نعل معکوس و خفیه می‌رانی | |||||
| غیر احمق به فهم این نرسد | عارت آید از این لت انبانی | |||||
| سد پیش و پس تو این عارست | که سرافراز و قطب خلقانی | |||||
| چون گریزی از این فزون گردد | کای فلان فارغست زین فانی | |||||