| | | | | | |
| |
بگرد فتنه می‌گردی دگربار |
|
لب بامست و مستی هوش می‌دار |
|
| |
کجا گردم دگر کو جای دیگر |
|
که ما فی الدار غیر الله دیار |
|
| |
نگردد نقش جز بر کلک نقاش |
|
بگرد نقطه گردد پای پرگار |
|
| |
چو تو باشی دل و جان کم نیاید |
|
چو سر باشد بیاید نیز دستار |
|
| |
گرفتارست دل در قبضه حق |
|
گرفته صعوه را بازی به منقار |
|
| |
ز منقارش فلک سوراخ سوراخ |
|
ز چنگالش گران جانان سبکبار |
|
| |
رها کن این سخن‌ها را ندا کن |
|
به مخموران که آمد شاه خمار |
|
| |
غم و اندیشه را گردن بریدند |
|
که آمد دور وصل و لطف و ایثار |
|
| |
هلا ای ساربان اشتر بخوابان |
|
از این خوشتر کجا باشد علف زار |
|
| |
چو مهمانان بدین دولت رسیدند |
|
بیا ای خازن و بگشای انبار |
|
| |
شب مشتاق را روزی نیاید |
|
چنین پنداشتی دیگر مپندار |
|
| |
خمش کن تا خموش ما بگوید |
|
ویست اصل سخن سلطان گفتار |
|
