دیوان شمس/به خدا گل ز تو آموخت شکر خندیدن

by مولوی

	به خدا گل ز تو آموخت شکر خندیدن			به خدا که ز تو آموخت کمر بندیدن
	به خدا چرخ همان دید که من دیدستم			ور نه دیدی ز چه بودیش به سر گردیدن
	گفتم ای نی تو چنین زار چرا می نالی			گفت خوردم دم او شرط بود نالیدن
	گفتم ای ماه نو این جمله گداز تو ز چیست			گفت کاهش دهدم فایده بالیدن
	فایده زفت شدن در کمی و کاستن است			از پی خرج بود مکسبه‌ها ورزیدن
	پر پروانه پی درک تف شمع بود			چونک آن یافت نخواهد پر و دریازیدن
	در فنا جلوه شود فایده هستی‌ها			پس نباید ز بلا گریه و درچغزیدن
	پس خمش باش همی‌خور ز کمان‌هاش خدنگ			چون هنر در کمیت خواهد افزاییدن