دیوان شمس/بغداد همانست که دیدی و شنیدی
ظاهر
بغداد همانست که دیدی و شنیدی | رو دلبر نوجوی، چو دربند قدیدی؟! | |||||
زین دیک جهان یک دو سه کفگیر بخوردی | باقی، همه دیک آن مزه دارد که چشیدی | |||||
الله مراد لی والله مریدی | فرقت علی الله عتیقی و جدیدی | |||||
من فرش شدم زیر قدمهای قضاهاش | خود را نکشد فرش ز پاکی و پلیدی | |||||
لا خیر ولا میر، سوی الله تعالی | فالغیبة عنه نفسا غیر سدید | |||||
از راحت و دردش نکشم خویش، و ندزدم | قفلی دهدم حکم حق، و گاه کلیدی | |||||
لا ارفع عنه بصری طرفة عین | لا امنع عن رب ظریقی و تلیدی | |||||
مرا هو العین و بالعین تطری | روحی، و عمادی، و عتادی، و عتیدی | |||||
رو خویش درانداز چو گوی، ارچه زنندت | شه را تو به میدان نه که بازیچهی عیدی؟! | |||||
این خلق چو چوگان و، زننده ملک و بس | فاعل همه او دان، به قریبی و بعیدی | |||||
از ناز برون آی، کزین ناز به ارزی | تو روشنی چشم حسینی، نه یزیدی | |||||
صالحت و بایعت معالعشق علی ان | یاتینی محیاه نصیری و شهیدی | |||||
لا اقسم بالوعد و بالصادق فیه | ان قد ملاء العشق مرادی بمریدی | |||||
هرجای که خشکیست درین بحر در آرید | تا تر شود و تازه و غرقاب مجیدی | |||||
الغصة والصحو جزاء لشحیح | والقهوة والسکر وفاق لسعید | |||||
العزةلله تعالی، فتعالوا | فالعز من الله نثار لعبید | |||||
یا خامد یا جامد یا منکر سکری | یا قایم فیالصورة، یا شر حسیدی | |||||
ارواح درین گلشن چون سرو روانند | تو همچو بنفشه به جوانی چه خمیدی؟! | |||||
لا حول ولا قوة الا بملیک | یجعلک ملیکا وسنا کل ولید | |||||
ای آهوی خوش ناف بران ناف عبر، باف | کز سوسن و از سنبل آن پار چریدی |