| | | | | | |
|
بشنیدهام که عزم سفر میکنی مکن |
|
مهر حریف و یار دگر میکنی مکن |
|
|
تو در جهان غریبی غربت چه میکنی |
|
قصد کدام خسته جگر میکنی مکن |
|
|
از ما مدزد خویش به بیگانگان مرو |
|
دزدیده سوی غیر نظر میکنی مکن |
|
|
ای مه که چرخ زیر و زبر از برای توست |
|
ما را خراب و زیر و زبر میکنی مکن |
|
|
چه وعده میدهی و چه سوگند میخوری |
|
سوگند و عشوه را تو سپر میکنی مکن |
|
|
کو عهد و کو وثیقه که با بنده کردهای |
|
از عهد و قول خویش عبر میکنی مکن |
|
|
ای برتر از وجود و عدم بارگاه تو |
|
از خطه وجود گذر میکنی مکن |
|
|
ای دوزخ و بهشت غلامان امر تو |
|
بر ما بهشت را چو سقر میکنی مکن |
|
|
اندر شکرستان تو از زهر ایمنیم |
|
آن زهر را حریف شکر میکنی مکن |
|
|
جانم چو کورهای است پرآتش بست نکرد |
|
روی من از فراق چو زر میکنی مکن |
|
|
چون روی درکشی تو شود مه سیه ز غم |
|
قصد خسوف قرص قمر میکنی مکن |
|
|
ما خشک لب شویم چو تو خشک آوری |
|
چشم مرا به اشک چه تر میکنی مکن |
|
|
چون طاقت عقیله عشاق نیستت |
|
پس عقل را چه خیره نگر میکنی مکن |
|
|
حلوا نمیدهی تو به رنجور ز احتما |
|
رنجور خویش را تو بتر میکنی مکن |
|
|
چشم حرام خواره من دزد حسن توست |
|
ای جان سزای دزد بصر میکنی مکن |
|
|
سر درکش ای رفیق که هنگام گفت نیست |
|
در بیسری عشق چه سر میکنی مکن |
|