دیوان شمس/برسید لک لک جان که بهار شد کجایی

by مولوی

	برسید لک لک جان که بهار شد کجایی			بشکفت جمله عالم گل و برگ جان فزایی
	رخ یوسفان ببینی که ز چاه سر برآرد			همه گلرخان ببینی که کنند خودنمایی
	ثمرات دل شکسته به درون خاک بسته			بگشاده دیده دیده ز بلای دی رهایی
	خضر و سمن چو رندان بشکسته‌اند زندان			گل و لاله شاد و خندان ز سعادت عطایی
	همه مریمان کامل همه بکر و گشته حامل			بنموده عارفان دل به جناب کبریایی
	چو شکوفه کرد به بستان ز ره دهن چو مستان			تو نصیب خویش بستان ز زمانه گر ز مایی
	به مثال گربه هر یک به دهان گرفته کودک			سوی مادران گلشن به نظاره چون نیایی
	بنگر به مرغ خوش پر چو خطیب فوق منبر			به ثنا و حمد داور بگرفته خوش نوایی