| | | | | | |
| |
بربند دهان از نان کمد شکر روزه |
|
دیدی هنر خوردن بنگر هنر روزه |
|
| |
آن شاه دو صد کشور تاجیت نهد بر سر |
|
بربند میان زوتر کمد کمر روزه |
|
| |
زین عالم چون سجین برپر سوی علیین |
|
بستان نظر حق بین زود از نظر روزه |
|
| |
ای نقره باحرمت در کوره این مدت |
|
آتش کندت خدمت اندر شرر روزه |
|
| |
روزه نم زمزم شد در عیسی مریم شد |
|
بر طارم چارم شد او در سفر روزه |
|
| |
کو پر زدن مرغان کو پر ملک ای جان |
|
این هست پر چینه و آن هست پر روزه |
|
| |
گر روزه ضرر دارد صد گونه هنر دارد |
|
سودای دگر دارد سودای سر روزه |
|
| |
این روزه در این چادر پنهان شده چون دلبر |
|
از چادر او بگذر واجو خبر روزه |
|
| |
باریک کند گردن ایمن کند از مردن |
|
تخمه اثر خوردن مستی اثر روزه |
|
| |
سی روز در این دریا پا سر کنی و سر پا |
|
تا دررسی ای مولا اندر گهر روزه |
|
| |
شیطان همه تدبیرش و آن حیله و تزویرش |
|
بشکست همه تیرش پیش سپر روزه |
|
| |
روزه کر و فر خود خوشتر ز تو برگوید |
|
دربند در گفتن بگشای در روزه |
|
| |
شمس الحق تبریزی هم صبری و پرهیزی |
|
هم عید شکرریزی هم کر و فر روزه |
|
