دیوان شمس/با چنین رفتن به منزل کی رسی
ظاهر
با چنین رفتن به منزل کی رسی | با چنین خصلت به حاصل کی رسی | |||||
بس گران جانی و بس اشتردلی | در سبک روحان یک دل کی رسی | |||||
با چنین زفتی چگونه کم زنی | با چنین وصلت به واصل کی رسی | |||||
چونک اندر سر گشادی نیستت | در گشاد سر مشکل کی رسی | |||||
همچو آبی اندر این گل ماندهای | پس به پاک از آب و از گل کی رسی | |||||
بگذر از خورشید وز مه چون خلیل | ور نه در خورشید کامل کی رسی | |||||
چون ضعیفی رو به فضل حق گریز | ز آنک بیمفضل به مفضل کی رسی | |||||
بی عنایتهای آن دریای لطف | از چنین موجی به ساحل کی رسی | |||||
بی براق عشق و سعی جبرئیل | چون محمد در منازل کی رسی | |||||
بی پناهان را پناه خود کنی | در پناه شاه مقبل کی رسی | |||||
پیش بسم الله بسمل شو تمام | ور نه چون مردی به بسمل کی رسی |