| | | | | | |
| |
باز گردد عاقبت این در بلی |
|
رو نماید ماه سیمین بر بلی |
|
| |
ساقی ما یاد این مستان کند |
|
بار دیگر با می و ساغر بلی |
|
| |
نوبهار حسن آید سوی باغ |
|
بشکفد آن شاخه‌های تر بلی |
|
| |
طاق‌های سبز چون بندد چمن |
|
جفت گردد ورد و نیلوفر بلی |
|
| |
دامن پرخاک و خاشاک زمین |
|
پر شود از مشک و از عنبر بلی |
|
| |
آن بر سیمین و این روی چو زر |
|
اندرآمیزند سیم و زر بلی |
|
| |
این سر مخمور اندیشه پرست |
|
مست گردد زان می احمر بلی |
|
| |
این دو چشم اشکبار نوحه گر |
|
روشنی یابد از آن منظر بلی |
|
| |
گوش‌ها که حلقه در گوش وی است |
|
حلقه‌ها یابند از آن زرگر بلی |
|
| |
شاهد جان چون شهادت عرضه کرد |
|
یابد ایمان این دل کافر بلی |
|
| |
چون براق عشق از گردون رسید |
|
وارهد عیسی جان زین خر بلی |
|
| |
جمله خلق جهان در یک کس است |
|
او بود از صد جهان بهتر بلی |
|
| |
من خمش کردم ولیکن در دلم |
|
تا ابد روید نی و شکر بلی |
|
