| | | | | | |
| |
بازآمدی که ما را درهم زنی به شوری |
|
داوود روزگاری با نغمه زبوری |
|
| |
یا مصر پرنباتی یا یوسف حیاتی |
|
یعقوب را نپرسی چونی از این صبوری |
|
| |
بازآمد آن قیامت با فتنه و ملامت |
|
گفتم که آفتابی یا نور نور نوری |
|
| |
ای آسمان برین دم گردان و بی‌قراری |
|
وی خاک هم در این غم خاموش و در حضوری |
|
| |
ای دلبر پریرین وی فتنه تو شیرین |
|
دل نام تو نگوید از غایت غیوری |
|
| |
خورشید چون برآید خود را چرا نماید |
|
با آفتاب رویت از جاهلی و کوری |
|
| |
بازآمد آن سلیمان بر تخت پادشاهی |
|
جان را نثار او کن آخر نه کم ز موری |
|
| |
در پرده چون نشستی رسوا چرا نگشتی |
|
این نیست از ستیری این نیست از ستوری |
|
| |
تره فروش کویش این عقل را نگیرد |
|
تو بر سرش نهادی بنگر چه دور دوری |
|
| |
بازآمده‌ست بازی صیاد هر نیازی |
|
ای بوم اگر نه شومی از وی چرا نفوری |
|
| |
بازآمد آن تجلی از بارگاه اعلا |
|
ای روح نعره می زن موسی و کوه طوری |
|
| |
بازآمدی به خانه‌ای قبله زمانه |
|
والله صلاح دینی پیوسته در ظهوری |
|
