دیوان شمس/باده ده، ای ساقی هر متقی

by مولوی

	باده ده، ای ساقی هر متقی			باده‌ی شاهنشهی راوقی
	جام سخن بخش که از تف او			گردد دیوار سیه منطقی
	بردر و بشکن غم و اندیشه را			حاکم و سلطان و شه مطلقی
	چون بگریزی نرسد در تو کس			ور بگریزیم تو خود سابقی
	جنت حسنت چو تجلی کند			باغ شود دوزخ بر هر شقی
	ظلمت و نور از تو تحیر درند			تا تو حقی یا که تو نور حقی
	گشت شب و روز ز تو غرق نور			نیست مهت مغربی و مشرقی
	لابه کنی، باده دهی رایگان			ساقی دریا صفت مشفقی
	مست قبول آمد قلب و سلیم			زیرکی اینجاست همه احمقی
	زیرکی ار شرط خوشیها بدی			باده نجستی خرد و موسقی
	فرد چرایی تو اگر یار کی؟			از چه تو عذرایی اگر وامقی؟
	غنچه صفت خویش ز گل درکشی			رو بکش آن خار، بدان لایقی
	خار کشانند، اگر چه شهند			جز تو که بر گلشن جان عاشقی
	خامش باش و بنگر فتح باب			چند پی هر سخن مغلقی