دیوان شمس/ای گشته ز شاه عشق شهمات
| ای گشته ز شاه عشق شهمات | در خشم مباش و در مکافات | |||||
| در باغ فنا درآ و بنگر | در جان بقای خویش جنات | |||||
| چون پیشترک روی تو از خود | بینی ز ورای این سماوات | |||||
| سلطان حقایق و معانی | وز نور قدیم چتر و رایات | |||||
| چون گشت عیان مجو کرامت | کز بهر نشان بود کرامات | |||||
| تا ساحل بحر سیل پیداست | چون غرقه شود کجاست هیهات | |||||
| ما مات توییم شمس تبریز | صد خدمت و صد سلام از مات | |||||