| | | | | | |
| |
ای نور افلاک و زمین چشم و چراغ غیب بین |
|
ای تو چنین و صد چنین مخدوم جانم شمس دین |
|
| |
تا غمزه‌ات خون ریز شد وان زلف عنبربیز شد |
|
جان بنده تبریز شد مخدوم جانم شمس دین |
|
| |
خورشید جان همچون شفق در مکتب تو نوسبق |
|
ای بنده‌ات خاصان حق مخدوم جانم شمس دین |
|
| |
ای بحر اقبال و شرف صد ماه و شاهت در کنف |
|
برداشتم پیش تو کف مخدوم جانم شمس دین |
|
| |
ای هم ملوک و هم ملک در پیشت ای نور فلک |
|
از همدگر مسکینترک مخدوم جانم شمس دین |
|
| |
مطلوب جمله جان‌ها جان را سوی اجلال‌ها |
|
تو داده پر و بال‌ها مخدوم جانم شمس دین |
|
| |
دل را ز تو حالی دگر در سلطنت قالی دگر |
|
تا پرد از بالی دگر مخدوم جانم شمس دین |
|
