دیوان شمس/ای قلب و درست را روایی
ظاهر
ای قلب و درست را روایی | پیش تو که زفت کیمیایی | |||||
در ره خر بد ز اسب رهوار | از فضل تو کرده پیش پایی | |||||
گر پای سگی ره تو کوبد | بر شیر وغاش برفزایی | |||||
در عشق تو پاشکستگانند | دارند امید پرگشایی | |||||
در تو مگسی چو دل ببندد | یابد ز درت پر همایی | |||||
فضل تو علی هین گفت | تا نگشاید ره گدایی | |||||
خاموش که هر محال و صعبی | آسان شود از کف خدایی |