دیوان شمس/ای در غم بیهوده رو کم ترکوا برخوان

by مولوی

	ای در غم بیهوده رو کم ترکوا برخوان			وی حرص تو افزوده رو کم ترکوا برخوان
	از اسپک و از زینک پربادک و پرکینک			وز غصه بیالوده رو کم ترکوا برخوان
	در روده و سرگینی باد هوس و کینی			ای غافل آلوده رو کم ترکوا برخوان
	ای شیخ پر از دعوی وی صورت بی‌معنی			نابوده و بنموده رو کم ترکوا برخوان
	منگر که شه و میری بنگر که همی‌میری			در زیر یکی توده رو کم ترکوا برخوان
	آن نازک و آن مشتک آن ما و من زشتک			پوسیده و فرسوده رو کم ترکوا برخوان
	رخ بر رخ زیبایان کم نه بنگر پایان			رخسار تو فرسوده رو کم ترکوا برخوان
	گر باغ و سرا داری با مرگ چه پا داری			در گور گل اندوده رو کم ترکوا برخوان
	رفتند جهان داران خون خواره و عیاران			بر خلق نبخشوده رو کم ترکوا برخوان
	تابوت کسان دیده وز دور بخندیده			وان چشم تو نگشوده رو کم ترکوا برخوان
	بس کن ز سخن گویی از گفت چه می جویی			ای بادبپیموده رو کم ترکوا برخوان