| | | | | | |
| |
ایا دلی چو صبا ذوق صبح‌ها دیده |
|
ز دیده مست شدی یا ز ذوق نادیده |
|
| |
گهی به بحر تحیر گهی به دامن کوه |
|
کمر ببسته و در کوه کهربا دیده |
|
| |
ورای دیده و دل صد دریچه بگشاده |
|
برون ز چرخ و زمین رفته صد سما دیده |
|
| |
چو جوششی و بخاری فتاد در دریا |
|
ز لذت نظرش رست در قفا دیده |
|
| |
چو موج موج درآمیخت چشم با دریا |
|
عجب عجب که همه بحر گشت یا دیده |
|
| |
به پیش دیده دو عالم چو دانه پیش خروس |
|
چنین بود نظر پاک کبریادیده |
|
| |
نه طالب است و نه مطلوب آن که در توحید |
|
صفات طالب و مطلوب را جدا دیده |
|
| |
اله را کی شناسد کسی که رست ز لا |
|
ز لا کی رست بگو عاشق بلادیده |
|
| |
رموز لیس و فی جبتی بدانسته |
|
هزار بار من این جبه را قبا دیده |
|
| |
دهان گشاد ضمیر و صلاح دین را گفت |
|
تویی حیات من ای دیده خدادیده |
|
