دیوان شمس/اگر عالم همه پرخار باشد
ظاهر
اگر عالم همه پرخار باشد | دل عاشق همه گلزار باشد | |||||
وگر بیکار گردد چرخ گردون | جهان عاشقان بر کار باشد | |||||
همه غمگین شوند و جان عاشق | لطیف و خرم و عیار باشد | |||||
به عاشق ده تو هر جا شمع مردهست | که او را صد هزار انوار باشد | |||||
وگر تنهاست عاشق نیست تنها | که با معشوق پنهان یار باشد | |||||
شراب عاشقان از سینه جوشد | حریف عشق در اسرار باشد | |||||
به صد وعده نباشد عشق خرسند | که مکر دلبران بسیار باشد | |||||
وگر بیمار بینی عاشقی را | نه شاهد بر سر بیمار باشد | |||||
سوار عشق شو وز ره میندیش | که اسب عشق بس رهوار باشد | |||||
به یک حمله تو را منزل رساند | اگر چه راه ناهموار باشد | |||||
علف خواری نداند جان عاشق | که جان عاشقان خمار باشد | |||||
ز شمس الدین تبریزی بیابی | دلی کو مست و بس هشیار باشد |