دیوان شمس/از آتش ناپیدا دارم دل بریانی
ظاهر
از آتش ناپیدا دارم دل بریانی | فریاد مسلمانان از دست مسلمانی | |||||
شهد و شکرش گویم کان گهرش گویم | شمع و سحرش خوانم یا نادره سلطانی | |||||
زین فتنه و غوغایی آتش زده هر جایی | وز آتش و دود ما برخاسته ایوانی | |||||
با این همه سلطانی آن خصم مسلمانی | بربود به قهر از من در راه حرمدانی | |||||
بگشاد حرمدانم بربود دل و جانم | آن کس که به پیش او جانی به یکی نانی | |||||
من دوش ز بوی او رفتم سر کوی او | ناگاه پدید آمد باغی و گلستانی | |||||
آن جا دل و دلداری هم عالم اسراری | هم واقف و بیداری هم شهره و پنهانی | |||||
در خدمت خاک او عیشی و تماشایی | در آتش عشق او هر چشمه حیوانی |