پرش به محتوا
دیوان شمس/آورد خبر شکرستایی
| | | | | | |
| |
آورد خبر شکرستایی |
|
کز مصر رسید کاروانی |
|
| |
صد اشتر جمله شکر و قند |
|
یا رب چه لطیف ارمغانی |
|
| |
در نیم شبی رسید شمعی |
|
در قالب مرده رفت جانی |
|
| |
گفتم که بگو سخن گشاده |
|
گفتا که رسید آن فلانی |
|
| |
دل از سبکی ز جای برجست |
|
بنهاد ز عقل نردبانی |
|
| |
بر بام دوید از سر عشق |
|
می‌جست از این خبر نشانی |
|
| |
ناگاه بدید از سر بام |
|
بیرون ز جهان ما جهانی |
|
| |
دریای محیط در سبویی |
|
در صورت خاک آسمانی |
|
| |
بر بام نشسته پادشاهی |
|
پوشیده لباس پاسبانی |
|
| |
باغی و بهشت بی‌نهایت |
|
در سینه مرد باغبانی |
|
| |
می‌گشت به سینه‌ها خیالش |
|
می‌کرد ز شاه دل بیانی |
|
| |
مگریز ز چشمم ای خیالش |
|
تا تازه شود دلم زمانی |
|
| |
شمس تبریز لامکان دید |
|
برساخت ز لامکان مکانی |
|
