دیوان حافظ/عمریست تا من در طلب هر روز گامی میزنم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| عمریست تا به راه غمت رو نهاده‌ایم | دیوان حافظ از حافظ عمریست تا من در طلب هر روز گامی میزنم |
غم زمانه که هیچش کران نمی‌بینم |
| تصحیح: محمد قزوینی و دکتر قاسم غنی |
| ۳۴۴ | عمریست تا من در طلب هر روز گامی میزنم | دست شفاعت هر زمان در نیکنامی میزنم | ۳۲۵ | |
| بی ماه مهرافروز خود تا بگذرانم روز خود | دامی براهی می‌نهم مُرغی بدامی میزنم | |||
| اورنگ کو گلچهر کو نقش وفا و مهر کو | حالی من اندر عاشقی داو تمامی میزنم | |||
| تا بو که یابم آگهی از سایهٔ سرو سهی | گلبانگ عشق از هر طرف بر خوشخرامی میزنم | |||
| هر چند کان آرام دل دانم نبخشد کام دل | نقش خیالی میکشم فال دوامی میزنم | |||
| دانم سر آرد غصّه را رنگین برآرد قصّه را | این آه خون افشان که من هر صبح و شامی میزنم | |||
| با آنکه از وی[۱] غایبم وز می چو حافظ تایبم | ||||
| در مجلس روحانیان گه گاه جامی میزنم | ||||
- ↑ بعضی نسخ: از خود.